၁-ပၪၥသတဘိကၡဳဝတၳဳ
၄၄။ ဤအတၱေဘာတည္းဟူေသာ ေျမႀကီးကိုလည္းေကာင္း၊ (အပါယ္ေလးဝ) ယမမင္းေလာကကိုလည္းေကာင္း၊ နတ္ေလာကႏွင့္တကြ ဤလူ႕ေလာကကိုလည္းေကာင္း အဘယ္သူသည္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ စိစစ္ႏိုင္အံ့နည္း? လိမၼာကြၽမ္းက်င္ေသာ ပန္းသည္သည္ ပန္းကို ေရြးခ်ယ္စိစစ္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာေဟာအပ္ေသာတရားအစုကို အဘယ္သူသည္ ေရြးခ်ယ္ စိစစ္ႏိုင္အံ့နည္း။
၄၅။ ဤအတၱေဘာတည္းဟူေသာ ေျမႀကီးကိုလည္းေကာင္း၊ (အပါယ္ေလးဝ) ယမမင္းေလာကကိုလည္းေကာင္း၊ နတ္ေလာကႏွင့္တကြ ဤလူ႕ေလာကကိုလည္းေကာင္း ေသကၡပုဂၢိဳလ္သည္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ႏိုင္လတၱံ႕။ လိမၼာကြၽမ္းက်င္ေသာ ပန္းသည္သည္ ပန္းကို ေရြးခ်ယ္ စိစစ္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာေဟာအပ္ေသာတရားအစုကို ေသကၡပုဂၢိဳလ္သည္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ စိစစ္ႏိုင္လတၱံ႕။
၂-မရီစိကမၼ႒ာနိကဘိကၡဳဝတၳဳ
၄၆။ ဤခႏၶာကိုယ္ကို ေရျမႇဳပ္ႏွင့္တူသည္ဟု သိ၍ တံလွ်ပ္သေဘာရွိသည္ဟု (ဉာဏ္ျဖင့္) ထိုးထြင္း၍သိလ်က္ မာရ္နတ္၏ ပန္းခိုင္သဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ဝဋ္သံုးပါးတို႔ကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ ေသမင္းမျမင္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ သြားရာ၏။
၃-ဝိဋဋဴဘဝတၳဳ
၄၇။ ပန္းတို႔ကို ေကာင္းႏိုးရာရာ ဆြတ္ခူးေသာသူကဲ့သို႔ ကာမဂုဏ္တို႔ကို မရေသးသည္ကို ေတာင့္တ၊ ရၿပီးသည္ကို တြယ္တာ၊ လြန္စြာ ကပ္ၿငိသည့္ စိတ္ရွိေသာသူကို ႀကီးစြာေသာ ေရအလ်ဥ္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ရြာကို လႊမ္းမိုးတိုက္ယူသြားသကဲ့သို႔ ေသမင္းသည္ သိမ္းယူ၍ သြား၏။
၄-ပတိပူဇိကကုမာရီဝတၳဳ
၄၈။ ပန္းတို႔ကို ေကာင္းႏိုးရာရာ ဆြတ္ခူးေသာသူကဲ့သို႔ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ဆြတ္ခူးလ်က္ မရေသးသည္ကို ေတာင့္တ၊ ရၿပီးသည္ကို တြယ္တာ၊ လြန္စြာ ကပ္ၿငိသည့္ စိတ္ရွိေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မေရာင့္ရဲႏိုင္ေသာသူကို ေသမင္းယုတ္သည္ မိမိအလိုအတိုင္း ျပဳႏိုင္၏။
၅-မစၧရိယေကာသိယေသ႒ိဝတၳဳ
၄၉။ ပ်ားပိတုန္းသည္ ပန္းပြင့္ကိုလည္းေကာင္း၊ အဆင္းအနံ႔ကိုလည္းေကာင္း မပ်က္စီးေစဘဲ ပန္းဝတ္ရည္ကိုသာ စုပ္ယူပ်ံသြားသကဲ့သို႔ ရြာ၌ ရဟန္းသည္ ပန္းတည္းဟူေသာ သဒၶါတရားႏွင့္ အဆင္းအနံ႔ဟူေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာကို မပ်က္စီးေစဘဲ က်င့္ရာ၏။
၆-ပါေဝယ်အာဇီဝကဝတၳဳ
၅ဝ။ သူတစ္ပါးတို႔၏ မေလ်ာ္ေသာ အျပစ္အနာအဆာတို႔ကို မၾကည့္႐ႈရာ၊ သူတစ္ပါးတို႕၏ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ျပဳ မျပဳကို မၾကည့္႐ႈရာ၊ မိမိ၏ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ျပဳ မျပဳကိုသာလွ်င္ ၾကည့္႐ႈရာ၏။
၇-ဆတၱပါဏိဥပါသကဝတၳဳ
၅၁။ အဆင္းသာရွိ၍ အနံ႔မရွိေသာတင့္တယ္လွပေသာ (ေပါက္ပြင့္စေသာ) ပန္းသည္ ပန္ဆင္သူအား အနံ႔တည္းဟူေသာ အက်ဳိးကို မေဆာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ (ပိဋကတ္) စကားေတာ္သည္ မလိုက္နာ မက်င့္ၾကံသူအား အက်ဳိးကို မေဆာင္ႏိုင္။
၅၂။ အဆင္း အနံ႔ ျပည့္စံု၍ တင့္တယ္လွပေသာ စံပယ္ စကား စေသာပန္းသည္ ပန္ဆင္သူအား အနံ႔တည္းဟူေသာ အက်ဳိးကို ေဆာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ (ပိဋကတ္) စကားေတာ္သည္ လိုက္နာက်င့္ၾကံသူအား အက်ဳိးကို ေဆာင္ႏိုင္၏။
၈-ဝိသာခါဝတၳဳ
၅၃။ ပန္းစု ပန္းပံုအတြင္းမွ မ်ားစြာေသာ ပန္းကံုးတို႔ကို သီကံုးျပဳလုပ္ရာသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သတၱဝါသည္ ဥစၥာသဒၶါတည္းဟူေသာ အစုအပံုအတြင္းမွ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ျပဳရာ၏။
၉-အာနႏၵေတၳရပဥႇာဝတၳဳ
၅၄။ ပန္းအနံ႔သည္ ေလညာသို႔ မသြား၊ စႏၵကူးအနံ႔ ေတာင္ဇလပ္ပန္းအနံ႔ စပယ္ ၾကက္႐ံုးပန္း အနံ႔သည္လည္း ေလညာသို႔ မသြား၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အနံ႔သည္သာ ေလညာသို႔ သြား၏။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ဂုဏ္သတင္းသည္ အရပ္မ်က္ႏွာအားလံုးတို႔သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔လိႈင္ၾကဴ၏။
၅၅။ စႏၵကူးအနံ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ဇလပ္ပန္းအနံ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ၾကာညိဳပန္းအနံ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ျမေလးပန္းအနံ႔သည္လည္းေကာင္း ရွိ၏။ ထို ပန္းရနံ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ထက္ သီလအနံ႔သည္သာ အတုမရွိ ျမတ္၏။
၁ဝ-မဟာကႆပေတၳရဝတၳဳ
၅၆။ ေတာင္ဇလပ္ စႏၵကူးပန္းတို႔၏ အနံ႔သည္ (မေျပာပေလာက္) အနည္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္၏။ ဤသီလရွိေသာသူတို႔၏ (သီလ) အနံ႔သည္သာ ထူးကဲလြန္ျမတ္သည္ျဖစ္၍ နတ္ျပည္တို႔၌ လိႈင္၏။
၁၁-ေဂါဓိကေတၳရဝတၳဳ
၅၇။ ျပည့္စံုေသာ သီလရွိကုန္ေသာ မေမ့မေလ်ာ့ ေနေလ့ရွိကုန္ေသာ ေကာင္းစြာ (ဉာဏ္ျဖင့္) သိ၍ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ ထိုသူတို႔၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းကို မာရ္နတ္သည္ မသိ မေတြ႕ မျမင္ႏိုင္ေပ။
၁၂-ဂရဟဒိႏၷဝတၳဳ
၅၈။ လမ္းမႀကီးဝယ္ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အမိႈက္ပံု၌ ေမႊးႀကိဳင္လႈိင္ထံု၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိေသာ ပဒုမာၾကာပန္းသည္ ေပါက္ေရာက္သကဲ့သို႔။
၅၉။ အမိႈက္ပံုသဖြယ္ျဖစ္ေသာ သတၱဝါတို႔၏ အလယ္၌ ေနသည့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သည္ အကန္းသဖြယ္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔ကို ပညာျဖင့္ လြန္၍ တင့္တယ္၏။
ေလးခုေျမာက္ ပုပၹဝဂ္ ၿပီး၏။
၄၄။ ဤအတၱေဘာတည္းဟူေသာ ေျမႀကီးကိုလည္းေကာင္း၊ (အပါယ္ေလးဝ) ယမမင္းေလာကကိုလည္းေကာင္း၊ နတ္ေလာကႏွင့္တကြ ဤလူ႕ေလာကကိုလည္းေကာင္း အဘယ္သူသည္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ စိစစ္ႏိုင္အံ့နည္း? လိမၼာကြၽမ္းက်င္ေသာ ပန္းသည္သည္ ပန္းကို ေရြးခ်ယ္စိစစ္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာေဟာအပ္ေသာတရားအစုကို အဘယ္သူသည္ ေရြးခ်ယ္ စိစစ္ႏိုင္အံ့နည္း။
၄၅။ ဤအတၱေဘာတည္းဟူေသာ ေျမႀကီးကိုလည္းေကာင္း၊ (အပါယ္ေလးဝ) ယမမင္းေလာကကိုလည္းေကာင္း၊ နတ္ေလာကႏွင့္တကြ ဤလူ႕ေလာကကိုလည္းေကာင္း ေသကၡပုဂၢိဳလ္သည္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ႏိုင္လတၱံ႕။ လိမၼာကြၽမ္းက်င္ေသာ ပန္းသည္သည္ ပန္းကို ေရြးခ်ယ္ စိစစ္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာေဟာအပ္ေသာတရားအစုကို ေသကၡပုဂၢိဳလ္သည္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ စိစစ္ႏိုင္လတၱံ႕။
၂-မရီစိကမၼ႒ာနိကဘိကၡဳဝတၳဳ
၄၆။ ဤခႏၶာကိုယ္ကို ေရျမႇဳပ္ႏွင့္တူသည္ဟု သိ၍ တံလွ်ပ္သေဘာရွိသည္ဟု (ဉာဏ္ျဖင့္) ထိုးထြင္း၍သိလ်က္ မာရ္နတ္၏ ပန္းခိုင္သဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ဝဋ္သံုးပါးတို႔ကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ ေသမင္းမျမင္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ သြားရာ၏။
၃-ဝိဋဋဴဘဝတၳဳ
၄၇။ ပန္းတို႔ကို ေကာင္းႏိုးရာရာ ဆြတ္ခူးေသာသူကဲ့သို႔ ကာမဂုဏ္တို႔ကို မရေသးသည္ကို ေတာင့္တ၊ ရၿပီးသည္ကို တြယ္တာ၊ လြန္စြာ ကပ္ၿငိသည့္ စိတ္ရွိေသာသူကို ႀကီးစြာေသာ ေရအလ်ဥ္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ရြာကို လႊမ္းမိုးတိုက္ယူသြားသကဲ့သို႔ ေသမင္းသည္ သိမ္းယူ၍ သြား၏။
၄-ပတိပူဇိကကုမာရီဝတၳဳ
၄၈။ ပန္းတို႔ကို ေကာင္းႏိုးရာရာ ဆြတ္ခူးေသာသူကဲ့သို႔ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ဆြတ္ခူးလ်က္ မရေသးသည္ကို ေတာင့္တ၊ ရၿပီးသည္ကို တြယ္တာ၊ လြန္စြာ ကပ္ၿငိသည့္ စိတ္ရွိေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မေရာင့္ရဲႏိုင္ေသာသူကို ေသမင္းယုတ္သည္ မိမိအလိုအတိုင္း ျပဳႏိုင္၏။
၅-မစၧရိယေကာသိယေသ႒ိဝတၳဳ
၄၉။ ပ်ားပိတုန္းသည္ ပန္းပြင့္ကိုလည္းေကာင္း၊ အဆင္းအနံ႔ကိုလည္းေကာင္း မပ်က္စီးေစဘဲ ပန္းဝတ္ရည္ကိုသာ စုပ္ယူပ်ံသြားသကဲ့သို႔ ရြာ၌ ရဟန္းသည္ ပန္းတည္းဟူေသာ သဒၶါတရားႏွင့္ အဆင္းအနံ႔ဟူေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာကို မပ်က္စီးေစဘဲ က်င့္ရာ၏။
၆-ပါေဝယ်အာဇီဝကဝတၳဳ
၅ဝ။ သူတစ္ပါးတို႔၏ မေလ်ာ္ေသာ အျပစ္အနာအဆာတို႔ကို မၾကည့္႐ႈရာ၊ သူတစ္ပါးတို႕၏ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ျပဳ မျပဳကို မၾကည့္႐ႈရာ၊ မိမိ၏ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ျပဳ မျပဳကိုသာလွ်င္ ၾကည့္႐ႈရာ၏။
၇-ဆတၱပါဏိဥပါသကဝတၳဳ
၅၁။ အဆင္းသာရွိ၍ အနံ႔မရွိေသာတင့္တယ္လွပေသာ (ေပါက္ပြင့္စေသာ) ပန္းသည္ ပန္ဆင္သူအား အနံ႔တည္းဟူေသာ အက်ဳိးကို မေဆာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ (ပိဋကတ္) စကားေတာ္သည္ မလိုက္နာ မက်င့္ၾကံသူအား အက်ဳိးကို မေဆာင္ႏိုင္။
၅၂။ အဆင္း အနံ႔ ျပည့္စံု၍ တင့္တယ္လွပေသာ စံပယ္ စကား စေသာပန္းသည္ ပန္ဆင္သူအား အနံ႔တည္းဟူေသာ အက်ဳိးကို ေဆာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ (ပိဋကတ္) စကားေတာ္သည္ လိုက္နာက်င့္ၾကံသူအား အက်ဳိးကို ေဆာင္ႏိုင္၏။
၈-ဝိသာခါဝတၳဳ
၅၃။ ပန္းစု ပန္းပံုအတြင္းမွ မ်ားစြာေသာ ပန္းကံုးတို႔ကို သီကံုးျပဳလုပ္ရာသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သတၱဝါသည္ ဥစၥာသဒၶါတည္းဟူေသာ အစုအပံုအတြင္းမွ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ျပဳရာ၏။
၉-အာနႏၵေတၳရပဥႇာဝတၳဳ
၅၄။ ပန္းအနံ႔သည္ ေလညာသို႔ မသြား၊ စႏၵကူးအနံ႔ ေတာင္ဇလပ္ပန္းအနံ႔ စပယ္ ၾကက္႐ံုးပန္း အနံ႔သည္လည္း ေလညာသို႔ မသြား၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အနံ႔သည္သာ ေလညာသို႔ သြား၏။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ဂုဏ္သတင္းသည္ အရပ္မ်က္ႏွာအားလံုးတို႔သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔လိႈင္ၾကဴ၏။
၅၅။ စႏၵကူးအနံ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ဇလပ္ပန္းအနံ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ၾကာညိဳပန္းအနံ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ျမေလးပန္းအနံ႔သည္လည္းေကာင္း ရွိ၏။ ထို ပန္းရနံ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ထက္ သီလအနံ႔သည္သာ အတုမရွိ ျမတ္၏။
၁ဝ-မဟာကႆပေတၳရဝတၳဳ
၅၆။ ေတာင္ဇလပ္ စႏၵကူးပန္းတို႔၏ အနံ႔သည္ (မေျပာပေလာက္) အနည္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္၏။ ဤသီလရွိေသာသူတို႔၏ (သီလ) အနံ႔သည္သာ ထူးကဲလြန္ျမတ္သည္ျဖစ္၍ နတ္ျပည္တို႔၌ လိႈင္၏။
၁၁-ေဂါဓိကေတၳရဝတၳဳ
၅၇။ ျပည့္စံုေသာ သီလရွိကုန္ေသာ မေမ့မေလ်ာ့ ေနေလ့ရွိကုန္ေသာ ေကာင္းစြာ (ဉာဏ္ျဖင့္) သိ၍ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ ထိုသူတို႔၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းကို မာရ္နတ္သည္ မသိ မေတြ႕ မျမင္ႏိုင္ေပ။
၁၂-ဂရဟဒိႏၷဝတၳဳ
၅၈။ လမ္းမႀကီးဝယ္ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အမိႈက္ပံု၌ ေမႊးႀကိဳင္လႈိင္ထံု၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိေသာ ပဒုမာၾကာပန္းသည္ ေပါက္ေရာက္သကဲ့သို႔။
၅၉။ အမိႈက္ပံုသဖြယ္ျဖစ္ေသာ သတၱဝါတို႔၏ အလယ္၌ ေနသည့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သည္ အကန္းသဖြယ္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔ကို ပညာျဖင့္ လြန္၍ တင့္တယ္၏။
ေလးခုေျမာက္ ပုပၹဝဂ္ ၿပီး၏။
မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
